kendi kokusuna boğulan iğdeydi sanki
kalkıp size gelmek istediğim
kirazların haziranı'nda
anımsarsınız belki
ezberimdeydi adresiniz
yürek dalıma dersimgülü bırakmıştınız
dağdan düştün göğsüme gel ve soluklan
demiştiniz de unutacak değildim ya
ırmakları dalgın bırakıp ardınızda
unutup gitmek olmazdı anısız
anı olmaya vakit bulmamış bir delikanlıkla
güneş yanıklı akşamüstüydüm kapınızda
karşınıza çıkıp bugün kadar sevdalı
gülümsetmiştim sizi ansız
çocuktu gülüşünüz ve yine şarkıydı ağzınız
yolun dağdan mı düştü göğsüme, soluklan
gel.. demiştiniz, geldim yine haziran'da
kaderini üstlenmiş serüvenciydim
safınızda yer açtınız o aşkla
kıvamındaydı ablukanız
tesliminizdi artık izdüşümü kalbinizin
eylem sıcağındaki mamikeli sergerde
öylece tesliminiz
uyandım geceden sevdim sakınmasız
elimi istemiştiniz anladım da hani bulutlarınız
çığlığı mı yazılacaktı bu aşkvakti şarkısı
anlayınız
çarpaz ateşli iç çekişli bir andı
yatışmazdı göğsümde unuttuğunuz kuşlar
yakışmazdı haziran çağrısı ellerinize bu vedâ
aradım aşkınızı hayli hasret hayli amansız
dokunduğum saç telinizi bile saklayacaktınız
yine gelecektim ya kirazların haziranı'nda
gülüşünüzü de hazır bulacaktım ya
ezberimde yoktu çaresi
unutuluşun: kaybolurum ben
tekin değildi bu ülke, adımı niye sormadınız
mehmet çetin
birağızdan-1990
pûşpera gêlazan
çilmisîna li keviya evîna veşartî nebû enqere
sinca ku bi bêhna xwe dixirxitî bû te digot qey
di pûşpera gêlazan de
ku min dil hebû rabûma bi ser we de bihatama
dibe ku bê bîra we
min ji ber kiribû navnîşana we
we guledersîm danîbû ser şaxa dilê min
tu ji çiyê ketî were ser sîngê min û vêsa xwe bigire
we gotibû ka min ê çawa ji bîr bikira
nedibû ku we rûbar sewsî bihiştana li dû xwe
ji bîr bikira hûn biçûyana bê bîranîn nedibû
bi xortaniyeke ku pê re negihandiye bibe bîranîn
ez berêvareke tavêlêxistî bûm li ber deriyê we
derketibûm pêşiya we min bi qasî îro bi evîndarî
hûn dabûn bişirandinê ji nişkê ve
zarok bû bişirîna we û dîsa stran bû devê we
qey riya te ji çiyê bi sîngê min ket, vêsa xwe bigire
were… we gotibû, ez dîsa hatim di pûşperê de
serhatîperest bûm min bextê xwe girtibû ser xwe
we cî vekir di nava refê xwe de bi wê evînê
kemilîbû dorpêça we
êdî radestê we bû vebeyana dilê we
serkêşê mamikê yê di germa çalakiyê de
bi wî awayî radestê we
hişyar bûm ji şevê min hez kir şilfîtazî
we destê min xwestibû tê gihiştim lê ka ewrên we
qey wê li hawara min bihata nivîsandin ev strana wextevîn
tê bigihîjin
kêliyeke bi gullebarana ji çep û rast de û bi axîn bû
wê netebitiyana balindeyên ku we li ser sîngê min ji bîr kir
li destên we yên gaziya pûşperê nekira xatirxwestin
li evîna we geriyam gelekî hesret gelekî bê eman
we yê tayê porê xwe yê ku min dest tê dabû jî hilaniya
ma jixwe ez ê dîsa nehatama di pûşpera gêlazan de
ma jixwe min ê bişirîna we jî li kar nedîta
di ezbera min de tunebû dermanê
jibîrbûnê, ne xalî bû ev welat:
ez ê winda bibûma
we navê min çima nepirsî
girtîgeha bursayê ya tîpa e, 1985
werger: lal laleş-kawa nemir
http://mehmetcetin.info/index.php/kurmancki.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder