zamanı gördüm: mehmet çetin

I.
belki rüya idi gece
uyanıp sonra bağırdı meczup
gördüm dedi: zaman, kâtil idi

belki de rastlantı idi bir çift göz
zamanı gördüm derken im büro'da
timon'un bahçesindeki incir ağacına
asılı idi meleklerin suretinde gezinen

gördüm: güze yürüyen beden içinde
portakal çiçekleri idi açılan bir çift göz
gibi iki okyanus idi yan yana öyle derin
masalının yenilgisinde açan bir çift lotus
gibi gören kalbini insanın, öylesine serin
göz vermeyesin tanrım dedi söz, gecesine
yürüyen yüzüne yaşlanan zamanı  gördüm


belki bir ihtimal idi söz
tanrım dedi gece, yoksun, yok
olsa idin ama bir kez olsun eğilip
görse idin ömür çerçevesine  asılı
çığlık idi insan gözbebeğiyle gülen

çığlık, keman idi ve keman sesine
gerilip zaman yayına çekilen acı idi
susan yüzün aylasında ateş idi gözleri
yakan idi zaman: yolunu şaşıran bir söz
söylensin idi o söz artık: söyler  meczup

ateş yakın dedi ömrüne zamanın
rüya görün gecede o ki karanlık idi
görün ki bizden değil telaş ve günah
ömürden değil unutmak için yaşanılan
demeyin kahretsin demeyin eskiydi düş
gördüm deyin el kaldırın ki zaman: kâtil

belki rastlantı idi bir çift göz
zamanı gördüm derken im büro'da
yoldaş ellerin geceye değdiği sürgünde
titrek bir sarmaşık idi  boynuna  dolanan
bıçak idi  boğazında susan hıçkırık içinde
gözleri bir  rüyanın ertelendiği  son yaz idi

II.
önce yaz ölür üzgün güzbahçesine

olupbitenin labirentinde aşınan gece
angoradan bir şal gibi örterken zihnimi
buldum; düş aynasında yalan idi zaman

biraz ay taşı idi
goril tırnağı biraz da
şaşkınlığı geçici bir şarlatan ve
ahh o işte o muamma idi zaman

metamorfoz incelendi:
lârvadan idi nemfaya yol
orda böcek olmaya bir zaman
çirkin tırtıldan rüzgâr doğmaya
kelebek olmaya kanadı ay gölgesi
sonra bir aşk uğruna limonçiçeği olup
yaşamaya ancak bir gün: aşk tamam idi

eksik bırakıp kendimi yankımdan gelip
asmabiti düşüyorum zamanın sağrısına
korsan uzay istasyonumdan aktif serpintiyle
düştüm günahın elindeki sayıdan kendimi
aşktan düşünce kalbimi sustu tarih figan idi

doğrulandı ki halkı yaratan acılar idi
nil sahilinde susan bedevinin rüyası
asık suratlı ve mümkün o sadık at
zamanı tanrı yarattı dedi, bak
kumdan zavallı idi sina çölü
kül ki yenik dedi heyvax idi
yeni buzul çağını haber edecek
zamanın tabutunu yakacak ölü idi

sonra mor da sustu suyun itirazına
ki her böcek aynı tezekte yetişmez dedi
böcek aleminin zarif bilgesi o bokböceği
evcil ve aciz seyircinin gururlu gözlerinde
buldu onu ki zaman; ahh o işte o yanılsama

biraz lahit idi rüyâ
sertleşmiş kil biraz da
gasptan telaşlı bir küfür gibi
aşık ve işsiz ve madrabaz biraz
afrika sahrasında bir sonyaz çekirgesi
attention: bulut var. attention: çöle gözyaşı
orman kardeşim idi ağaç ağaç şiir kardeşim

kağıt olur yakarım ellerinizi
yırtabilirim dedi, elektriği bile
virüs olur göçürürüm web sitenizi
hatlarınızı katlarınızı chatlerinizi bile
bir kaktüsün rüyasını görmek için ama
yanar dururum güneş kardeşin uykusunda

sonra çözer şiiri zamanın ağlarından bir meczup
yokuşun sesiyle sarsar dağı alır akar ırmakları
ben geldim der: güz gelince çözülür muamma
daha ne diyebilir yaramın üstüne açan lotus
suyun sesiyle göğün neşesi aşkın sisiyle
zamanı gördüm der: zamanı gördüm

sonra nar da ölür güzbahçesine

mehmet çetin

..